Aticismo

Na elocuencia grecorromana, chámase aticismo á tendencia baseada na teoría da imitación dos prosistas áticos do século -IV a.C. Os aticistas opoñíanse aos asianistas.

O estilo aticista era espido e xeométrico, máis atento á expresión nítida dos conceptos que á forma e á harmonía da redacción. O modelo era Lisias. O aticismo apoiábase nos presupostos dos analoxistas, que sostiñan a observancia das regras e dos modelos nas formacións lingüísticas novas.

En Roma o aticismo desenvolveuse na época de Cicerón (que rematou distanciándose del) e o seu máximo representante foi Bruto.